غزل عذاب وجدان

بعد تو زنده ام ولی مردهِ به کنجِ زندان
چه می کنی تو بعدِ من با این عذابِ وجدان

چشمِ من از رفتنِ تو سفید شده زِ گریه
قصد شکستنم کنی ، زیره بری به کرمان

اشکِ من ازرفتنِ تو گریه نمود به خنده
حیف که پشمِ خودِ من گیره به زیرِ دندان

باز دعا کنم تورا که خنده بردی از لبم
خنده کند اگر لبت ،دعا کنم دو چندان

دعای هر دوشنبه را میرزاچنین نمود دعا
او از خدا همین خواست باشی همیشه خندان

*میرزا*